our story Portraits Founder Events Booking

Radio Djago! Podcast 2017 - 2018 Podcast 2018 - 2019

Food Restaurants

our story Portraits Radio-Podcast Radio Djago! Podcast 2017 - 2018 Podcast 2018 - 2019 FOOD Food Restaurants Founder Events Booking

Hèt molukse inspiratieplatform dat mensen verbindt. Voor nu en de generatie na ons.

Posts in Muziek

JORGINHO PAUNUSSA

singer-songwriter

EERST INCASSEREN OM DAARNA DOOR TE GAAN “Mensen inspireren, met mijn muziek en songteksten. Ze een goed gevoel geven. Dat als ze naar me komen kijken ze kunnen genieten van de muziek, rust vinden of dat ze door het luisteren in gedachten meegenomen worden naar speciale momenten uit hun leven. Dat vind ik echt geweldig aan het optreden als zanger”. Jorghino Paunussa is 36 en singer-songwriter. Hij deed mee met De Soul of Motown, heeft gezongen bij de RTL Dinnershow, heeft opgetreden op het Kwakoe festival en de backing vocals verzorgd voor een grote schare aan bekende artiesten. Op dit moment is hij bezig met een theatertour de Top 2000. Lekker voetballen op het Tamarinde plein Mijn vader Otto komt van Hunitetu op Seram en moeder Anneke van Latuhalat op Ambon. Vlak nadat mijn ouders elkaar hebben leren kennen zijn ze uit de wijk verhuisd. Mijn vader was en is nog steeds voetbalfan en dat zie je terug in de Braziliaanse en Italiaanse voetbalnamen van mijn drie broers; Gianno, Louiz Antonio en Ramiro. Ik kom uit een zorgzaam en gelovig gezin. Een ander accepteren zoals hij is, oprechte interesse in elkaar tonen en er voor elkaar zijn waren belangrijke waarden die mijn ouders mij en mijn broers meegaven. Omdat ik niet ben opgegroeid in de wijk kwam ik er eigenlijk alleen met familie-aangelegenheden. Dat waren ook de enige momenten dat ik in aanraking kwam met andere Molukse kinderen die daar wel woonden. Ik was gewend om in een Nederlandse omgeving naar buiten te gaan en vriendjes te hebben uit allerlei culturen. Toch als ik dan bij mijn opa op bezoek was bleef ik, bang om niet geaccepteerd te worden, liever binnen. Mijn broertje was daar helemaal niet mee bezig die wilde spelen en stond dan ook altijd klaar om mij mee naar buiten te trekken. Kom zei hij dan, gaan we lekker voetballen op het Tamarinde plein. Ik vond het allemaal maar eng, want ik twijfelde dan of die Molukse kindjes het eigenlijk wel leuk vonden dat we er waren. Mijn broertje had altijd direct nieuwe vrienden. Ik had destijds veel steun aan hem omdat hij mij altijd introduceerde. Zoals mijn broertje van voetbal hield zo hield ik van muziek en dansen. Thuis was er altijd al muziek te horen. Zo speelde mijn vader vaak op zijn gitaar en hield mijn moeder erg van zingen. Af en toe maakten ze dan ook samen muziek. Mijn vader had een enorme platencollectie met zangers als Stevie Wonder en Tina Turner en al de andere Motown genres maar ook bands als The Eagles. En hij draaide niet alleen platen want ook Suara Maluku, een Molukse radiozender, klonk veelvuldig door de speakers. Grappig genoeg was het deze zender die mij met de klanken van Massada mijn eerste muzikale ervaring gaf. En natuurlijk de Soundmixshow van Hennie Huisman! Daar keek ik altijd naar. Het zingen maar ook de danswedstrijden, die dan gejureerd werden door Berry Stevens. Gekluisterd aan de buis kijkend wie er dan de beste was, geweldig vond ik dat. En zo kwamen er eigenlijk steeds meer muzikale puzzelstukjes bij elkaar. Ik heb een aantal privé-opleidingen op het gebied van dans en muziek gevolgd. Daarnaast heb ik 2 jaar lang de Lion King opleiding gedaan van Joop van de Ende. Zang, dans en acteerles met als doel om in deze musical te spelen. Helaas voor mij stopte men met de voorstellingen van de Lion King. Maar ik heb wel een hele leuke ervaring opgedaan en mijn netwerk is er ook een stuk groter door geworden. Ik had nog wel de wens te gaan studeren aan de Rock-academy in Tilburg en heb mij daar destijds ook voor aangemeld. Ze waren enthousiast maar men zag graag dat ik eerst meer ervaring zou opdoen om daarna terug te komen. Ik heb inderdaad meer ervaring opgedaan maar ben alleen nooit teruggekomen”, zegt hij lachend. Hi, I am from Holland “Muziek wás en ís mijn grootste passie. Het was de reden dat ik ooit naar Amsterdam vertrokken ben. Ik hoopte er gelijkgestemden te vinden. Mensen die mijn passie voor muziek deelden. Ik kwam er zonder enige muzikale bagage en mijn eerste professionele ervaring deed ik op bij een gospelgroep “The Miracle City Singers”. Helemaal te gek vond ik dat. Nu 13 jaar later heb ik ook echt het gevoel dat ik op mijn plek zit en is het mijn basis geworden. In 2012 heb ik nog een half jaar in New York gewoond. Puur om even uit mijn hele drukke Amsterdamse bestaan te stappen. Maar goed, dan kom je in The Big Apple en dan is het uiteraard allemaal nog veel drukker.  Door een vriend van mij, Brandon, raakte ik destijds geïnspireerd om een avontuur aan te gaan in NewYork. Doe het gewoon en dan zie je daar wel zei hij tegen me. En ja, niet lang erna boekte ik een ticket, regelde mensen voor mijn huis en hop daar ging ik voor een half jaar. Toen ik aankwam op JFK airport realiseerde ik mij pas echt goed wat ik had gedaan. Gelukkig had ik voor twee maanden een tijdelijke woning geregeld via een collega muzikant en was die eerste zorg voor dat moment in ieder geval weggenomen. Ik had een soort van plan gemaakt waarin ik al de radiostations en tv shows langs zou gaan en mijn portfolio zou achterlaten. Je hebt geen vrienden en familie om je heen en je bent echt op jezelf aangewezen. Ik heb mijzelf toen ook echt leren kennen. Je moet het allemaal zelf doen en er was geen ruimte voor een afwachtende houding. Toen mistte ik mijn broertje wel even. Hij was er niet om mij aan mijn mouw naar binnen te trekken en te introduceren. Nu moest ik het zelf doen. Ik moest zelf die bar of dat restaurant binnen stappen. Zelf die grote wolkenkrabber binnenlopen waar dat radiostation zat om mijn cdtje af te leveren. Ik weet nog goed, dat ik binnenkwam en zei: I am an Artist from Holland, I have my own music and I know there is an R&B station here, can I leave my music here? Waarna de dame achter de balie mij met een ongeïnteresseerde blik een plek aanwees waar ik mijn muziek kon achterlaten. Ik ben nooit teruggebeld maar de ervaring was voor mij al heel waardevol. Als ik er nu op terugkijk dan denk ik vaak had dit maar verteld of had het maar zo gezegd. Maar als ik eerlijk ben, was ik toen al blij dat ik überhaupt het gebouw binnen kon komen en mijn cd in een postvakje kon leggen. In verschillende barretjes en restaurants had je ook zogenaamde "Open Mic” avonden, Hier kon je op bepaalde dagen je naam op een lijst zetten om een nummer te zingen. Dat deed ik elke week weer. Er zijn veel zangers in NewYork en de kwaliteit is hoog. Dus toen ik voor het eerst een “Open Mic" binnenkwam en de andere artiesten hoorde zingen dacht ik echt wat doe ik hier eigenlijk. Die eerste keer heb ik dan ook maar gewoon plaatsgenomen aan een tafeltje en rustig naar alle optredens gekeken. Na afloop van die avond kwam het besluit; ik wil dit, ik pas hier tussen!  Met het plan om als backing vocale voor Alicia Keys op te treden, had ik ook wel hele grote dromen hoor! Maar zodra je een stap in NewYork zet kom je helemaal in die roes van de American Dream. Maar ik had ten minste een begin gemaakt dacht ik bij mijzelf. Na de eerste maand werd ik langzaam aan steeds realistischer. Hoewel dat niet betekende dat ik daarmee mijn dromen liet varen. Ik was op een gegeven moment moe om mijzelf continue te moeten verkopen, zeker in NewYork. Ik wist nog niet alles en had ook nog niet een enorm netwerk om mij heen. Als ik nu op terugkijk, heb ik toch best veel mensen leren kennen, maar zie ik ook dat ik eigenlijk dat volle half jaar nodig had om te settelen. Terwijl ik juist bij aankomst direct aan de bak wilde en al 10 stappen verder wilde zijn. Die droom had ik ook echt. Het is ook zeker mogelijk maar je moet wel net de juiste mensen tegenkomen. Na de eerste maand moest ik weer op zoek naar een ander woonadres en eigenlijk was ik vanaf dat moment meer bezig met overleven. NewYork is echt een jungle. Die constante kakofonie aan geluiden. Nooit een moment van stilte. Sirenes, pratende mensen, auto’s die toeteren, klussende bouwvakkers of ruziënde stellen. Je wordt er helemaal gek van. Ik heb er een meisje leren kennen die verschillende Broadway shows heeft gedaan. Ook nu is ze actief in een show. Ze was heel rustig als persoon. Het kwam ook haar niet allemaal toegeworpen maar ik zag dat ze paste in de levensstijl van NewYork. Ze zei op een gegeven moment tegen mij: "Deze stad, het bruist werkelijk van de energie maar je moet jezelf de tijd geven om hier te overleven. Want het ìs voornamelijk overleven wat je hier doet”. Dat vond ik wel heel mooi gezegd en vreemd genoeg gaf dit mij meer rust. Ik ben blij dat ik destijds een dagboek heb bijgehouden. Zo kon ik echt zien wat ik heb gedaan. Ook in de periodes dat het niet zo goed met mij ging en het liefst direct het vliegtuig terug naar Nederland wilde pakken. Mijn dagboekteksten waren in die periodes kort. Ik kan me een tekening van mijzelf herinneren waarop ik het echt aan het uitschreeuwen was, Aaaagh!! Nu kan ik zeggen dat NewYork een hele mooie ervaring is geweest. Toen dacht ik echter wat heb ik gedaan?! Naar huis wilde ik. Maar ook dat is een mooie herinnering van NewYork. Geen vrienden, geen familie. alles moest ik daar opnieuw opbouwen. Toen ik eenmaal alles op orde had en er enigszins mijn draai gevonden had was mijn geld op en moest ik gedwongen huiswaarts. Ik had geen GreenCard en werk vinden was hierdoor onmogelijk. Maar ik ga zeker ooit weer terug. En als ik terug ga, dan weet ik wel dat ik sterker terugkom dan hoe ik daar ooit destijds naar toe ging.  Balletenten Ik kwam van een soort city-jungle terug in het dorp Amsterdam en moest dringend een baan gaan zoeken. Er diende zich echter vrijwel direct een nieuwe kans aan. Ik werd gevraagd om als zanger in de Engelse toeristen entertainment naar Spanje te komen. Het werd Benidorm, waar ik in een soulgroep zat met twee Surinaamse jongens. Hoe eclectisch wil je het hebben. We traden op voor toeristen in barretjes en cafeetjes. In het theater was altijd alles tot in de puntjes verzorgd en dan kom je opeens in kroegjes of een discobar met enorm krakkemikkige apparatuur. Ik kreeg veel respect voor deze jongens die elke dag knetterhard werkten en met beperkte middelen een zo mooi mogelijke show wisten neer te zetten. Want waar je ook komt, ook al ben je niet altijd blij met alle omstandigheden eromheen, is het geluid niet goed of zijn de instrumenten niet naar behoren, als je jezelf bescheiden opstelt en gewoon je werk doet gaan mensen dat waarderen. En laten we niet vergeten dat jij uiteindelijk de entertainer bent waarvoor de mensen komen. Van balletenten waar de krukjes bijna uit elkaar vallen van ellende, tot supervette feesten aan het zwembad, ik heb ze allemaal gezien. Ik heb er totaal 8 maanden gezeten. Het was een hectische tijd maar ook hier heb ik erg veel geleerd. Bijvoorbeeld om mijn eigen songs te schrijven. Maar vooral ook dat je moet waarderen waar je op dat moment bent of waar je op dat moment mee bezig bent. De zingende etaleur en de etalerende zanger Toen ik op een gegeven moment de keuze maakte om fulltime voor de muziek te gaan moesten mijn ouders wel even slikken en werd ik bezorgd gewezen op het feit dat het moeilijk is als artiest een vast inkomen te verdienen terwijl de hypotheek en andere vaste lasten gewoon doorbetaald moeten worden. En dat is natuurlijk ook zo. Ik leerde dan ook al snel om een buffer te hebben als je alleen maar muziek wilt maken. Als familie of vrienden in een gesprek naar mij vroegen vertelden mijn ouders in het begin steevast dat ik etaleur was en daarnaast bezig was met muziek. Maar inmiddels zijn we bijna 8 jaar verder en vertellen mijn ouders vol trots dat ik artiest ben die ernaast etaleur is. Ze hebben gezien hoe hard ik ervoor hebt gewerkt en nog steeds doe. Ze hebben echt gezien dat dit mijn passie is en mijn droom is en dat ik hier voor moet gaan. Ondanks alle zorgen die aan een dergelijk vak geplakt zitten, het hoort erbij in het vak en zeker als muzikant/artiest. Soms moet je als muzikant opdrachten accepteren die je minder interessant vindt maar ja het levert ook geld op. Zeker in het begin. Je moet je daarin nederig en dankbaar opstellen en je bedenken dat het doel de middelen heiligt. Dat heb ik ook gedaan, ik wilde heel graag mijn eigen muziek maken. Maar daarin moet je kunnen investeren, je moet dus ergens je geld vandaan halen. Ik was eerst volledig gefocust op alleen mijn eigen muziek alleen verdiende ik daarmee onvoldoende om mezelf te kunnen onderhouden. Ik heb toen bewust de keuze gemaakt etaleerwerk erbij te gaan doen. Niet alleen om mezelf te kunnen onderhouden en mijn hypotheek te betalen maar ook om juist meer te kunnen investeren in mijn eigen muziek. Zonder mijn werk als etaleur had ik geen keuze en moest ik extra opdrachten doen waarvan er vele waren die ik minder leuk vond. Nu zit ik in een positie waarin ik deze keuzes wel kan maken. Maar dat is een hele tijd niet zo geweest. Als je verder wilt als artiest heeft Nederland zoveel te bieden. Allerlei opleidingen, het conservatorium, bandjes waarin je kunt spelen, zelf bandjes opzetten, studios die je kunt huren. Pak dat met beide handen aan. Kijk wel wat wel goed voor jou is, blijf gefocust en blijf je pad volgen. En als je dat nog niet weet geeft dat helemaal niets maar ga dan ontdekken! Wellicht denk je nu drummer te worden maar blijk jij opeens diegene te zijn die alle muziek maakt. Mijn advies is gewoon pak alles aan, ontdek, ervaar en wees niet bang om te vallen. Gewoon doen! Durf een stap te zetten in de richting waar je dromen zijn. Ook ik heb momenten gehad dat ik dankbaar de adviezen van anderen heb gevolgd. Er zullen altijd wel momenten zijn dat je er zelf niet uit komt. Ik ben ook gelovig opgevoed en ik heb hierdoor ook extra steun uit het geloof. Door te bidden tot God en te vragen of dit de juiste weg is. Ik krijg niet altijd antwoord”, zegt hij lachend, “maar hij stuurt wel mensen op je pad die dat wel voor je doen. Maar blijf wel altijd focus houden. Als artiest en muzikant kom je ook jaloezie tegen, dat is en dat blijft. Ook ik heb het ondervonden. Mensen die het op een of andere manier niet konden verkroppen dat jij je hart volgt en je hiermee zelfs geld blijkt te kunnen verdienen. Ze lieten zich dan vaak negatief uit. In het begin vond ik dat heel moeilijk. Waarom gaven ze mij dat soort negatieve adviezen? Maar toen dacht ik het is aan jou hoe je daarmee om gaat. Ga je er tegenin of kies je ervoor om jezelf te blijven, je rust te pakken en gefocust te blijven. Wellicht moet je eerst incasseren om daarna gewoon weer door te kunnen gaan. Ook Social Media hebben de muziekwereld toegankelijker gemaakt. Je kunt nu filmpjes plaatsen op Social Media en ook ontdekt worden. Als jonge beginnend muzikant moet je hier dan ook zeker gebruik van maken. Social Media zijn een belangrijk gegeven geworden. Desondanks vlieg ik het zelf nog steeds liever op een traditionele manier aan. Ik heb zelfs speciaal een Facebook-song geschreven en op Facebook gezet. In deze song hoor je mij ook uitleggen dat ik zelfs niks post en alleen maar mensen like of feliciteer met hun verjaardag. Ik heb er zelf niet zoveel mee. Hoewel ik weet dat ook ik er niet meer onderuit kom. Ik wil heel graag in juni een EP uitbrengen. Ik heb nu 12 nummers geschreven en daarvan zijn er een aantal al in de studio opgenomen. Met deze EP zou ik heel graag in de kleine zaal van Paradiso willen staan. En ja, dan heb ik echt wel het internet nodig om alles te promoten. Hoop op herkenning Mijn Surinaamse vrienden zeggen altijd, Molukkers zijn muzikaal, kunnen alles spelen en hun liefde voor muziek zit diep. Ook al doe je er niks mee het zit wel in onze genen. Molukkers zijn sponzen. We kunnen snel dingen oppakken en talent zit er diep ingeworteld. Ik houd zelf van koortjes in mijn muziek. Harmonie en samenzang, dat hoorde ik al tijdens Suara Maluku bij mijn ouders thuis. Dat driestemmige vind ik geweldig. Ook dat heeft echt te maken met mijn Molukse achtergrond. Ik ben er eigenlijk ook heel trots op dat ik Moluks ben maar op de Molukken zelf ben ik nog nooit geweest. Hoewel ik heel graag eens die kant op zou gaan. Ik hoop op herkenning. De taal, het eten, het samenzijn, het familie gevoel. Iets waarin ik mijzelf een stukje kan terugvinden. Moet je voorstellen, de postbode is Moluks, je buurman is Moluks. Lijkt me eigenlijk wel bijzonder een land vol Molukkers! Supermarkt met Molukse medewerkers en producten. Klinkt wellicht raar maar ik zou dat echt helemaal te gek vinden. Mijn opa stimuleerde ons als kleinkinderen altijd om vooral goed te studeren; ik denk dat iedere Molukker zich daarin kan herkennen. Doe je best op school, probeer er alles aan te doen. Want als die tijd komt dat wij Molukkers terug gaan dan kun jij iets betekenen daar op de Molukken. Dat ligt mij aan het hart, want alles wat ik tot nu toe heb bereikt, doe ik niet alleen voor mezelf maar ook voor mijn opa ,die er nu niet meer is, en de nieuwe generaties die er aan komen. Dat mijn opa en oma trots op mij kunnen zijn en dat ze kunnen zien dat ik het echt voor elkaar heb gekregen. De drie puntjes op de I… Welke Molukker zou je graag ontmoeten en wat zou je hem of haar willen vragen als je slechts 1 vraag mocht stellen?   Ik heb diep respect voor oom Rocky Tuhuteru. Ik zou een keer een kop koffie met hem willen drinken omdat ik benieuwd ben hoe hij tegenwoordig met Molukse Talenten omgaat? Wat zou je graag de volgende generaties willen meegeven?   Dat ze niet bang hoeven te zijn. Blijf dromen! Focus op wat je wilt bereiken en laat je daarin door niemand afleiden. Alles is realiseerbaar als je er maar voor gaat. Ik denk dat er zeker in de huidige generatie Molukse jongeren zoveel talent aanwezig is, dat heb ik zelf gezien! Onderneem en kijk dan waar je terecht komt. Alles is realiseerbaar… Wat is de reden dat jij je inzet voor BANGSA! ?   Na zoveel jaar, ben ik toch wel geïnteresseerd in mijn roots en het Moluks zijn. Ik zou heel graag iets meegeven aan de nieuwe generaties. Er is bijvoorbeeld een jong muzikaal talent van 18. Hij is supergoed, ik heb hem benaderd want ik heb nog een aantal nummers liggen en het zou super zijn als ik hem hiermee kan helpen. Maar eigenlijk zou ik ook heel graag zelf iets terugvinden. Wie ben ik als Molukker. Ik denk dat BANGSA! mij kan helpen ontdekken wie ik ben als Molukker in het leven en in mijn werk. Al die interviews met al die verschillende Molukkers met ieder hun eigen verhaal, visies, eigen avonturen en belevingen geven mij stof tot nadenken en helpen mijn eigen ervaringen een plek te geven binnen mijn Molukse identiteit.

EERST INCASSEREN OM DAARNA DOOR TE GAAn

MuziekdebJanuary 19, 2018zanger, Molukken, entertainment, Etaleur, New York